Hz. Ibrahim soyundan gelen bir peygamber.

Eyyûb (a.s.)'dan Kur'an'da dört yerde bahsedilir ve sabir
örnegi olarak takdim edilir (en-Nisâ, 4/163; el-En'âm, 6/84; el-Enbiyâ, 21/83;
Sâd, 38/41). Tevrat'ta da "Eyûb" adiyla müstakil bir kitap, Hz. Eyyûb'un
kissasina tahsis edilmistir.

Islâm kaynaklarina göre Havrân bölgesinde yasayan ve çok
zengin olup, sayisiz mali-mülkü, birçok oglu kizi bulunan Eyyûb (a.s.), kendi
toplumuna peygamber olarak gönderilmistir. Sabah-aksam ümmeti ve Allah'a
ibâdetle mesgul olan Hz. Eyyûb, Rabbinin bir imtihânina mârûz kalmis, bütün
servetini, çocuklarini kaybettigi gibi seytanin kendisine musallat olmasi
neticesinde kalbi ve dili hâriç bütün vücudunda çibanlar çikmis, iltihapli
yaralar açilmis, yaralarina kurtlar dolmus ve vücudu bozulup kokmaya baslamisti.
Bu durumda kocasina hizmete sebât eden esi "Rahmet" hariç hiç kimse onun yanina
yanasmadigindan cemiyetten çekilmek mecburiyetinde kalmis, fakat hiçbir zaman
sabrini ve Cenâb-i Hakk'a bagliligini kaybetmemistir. Farkli rivâyetlere göre 3,
7, 13 veya 18 sene gibi epey uzun süren bu sikintili dönemden sonra sabriyla
imtihâni kazanan Eyyûb (a.s.) Cenâb-i Hakk'in lütfu ve emriyle ayagini yere
vurmus, fiskiran su kaynagindan yikanip içerek eski sihhati ve güzelligine
kavusmustur. Ayrica kendisine yeniden birçok servet ve çocuk da ihsân edilmistir.

Genellikle kabul edildigine göre bu imtihana ugradigi sirada
yetmis yasinda olan Hz. Eyyûb, sifâ bulduktan sonra yirmi yil daha yasamis,
diger bazi rivâyetlere göre ise hastaligindan önceki kadar daha ömür sürmüstür.
Kendisinden sonra Bisr adindaki bir oglu, kavmine peygamberlik yapmistir.